Milan Stojadinović, političar i profesor univerziteta,
rođen je 1888. godine u Čačku. Posle osnovne i srednje škole u
Užicu i Kragujevcu, upisuje Pravni fakultet u Beogradu. Diplomira
prava 1906. godine, a doktorira finansije pet godina godina kasnije.
Na naučnoj je specijalizaciji u Francuskoj, Nemačkoj i Engleskoj
sve do početka Prvog svetskog rata kada postaje službenik srpskog
ministarstva finansija. Po završetku rata postaje načelnik Glavnog
državnog računovodstva. Te godine prelazi u bankarske vode, postaje
nameštenik Engleske trgovačke banke u Beogradu.
Stojadinović je izabran za ministra finansija 1922. godine i
tu funkciju obavlja u još dva navrata. Biran je i za poslanika
Narodne skupštine u tri mandata. Aktivan je u Narodnoj radikalnoj
stranci kao član Glavnog odbora. Jugoslovensku radikalnu zajednicu
osniva 1935. godine i u nju ulaze pripadnici njegove bivše stranke,
Jugoslovenska narodna stranka, Slovenska ljudska stranka na čelu
sa Antonom Korošecom i Jugoslovenska muslimanska zajednica predvođena
Mehmedom Spahom.
Stojadinovićeva stranka bila je izrazito desničarskih opredeljenja,
a pripisuju joj se čak i elementi nacizma. Odmah po osnivanju
stranke pobeđuje na izborima i postaje predsednik vlade i ministar
inostranih poslova. Za vreme premijerskog mandata potpisao je
sporazum o prijateljstvu sa Francuskom i pakt o nenapadanju sa
Italijom, pokušavajući da u vreme pred Drugi svetski rat sačuva
bezbednost Jugoslavije. Stojadinovićeva vlada pokušala je da potpiše
Konkordat sa Vatikanom 1937. godine. To je izazvalo žestoke proteste
Srpske pravoslavne crkve, pa je potpisivanje sporazuma propalo.
Knez Pavle ga je smenio 1939. godine, a sledeće godine je pod
uticajem Velike Britanije proteran iz zemlje. Tokom rata je u
britanskom zatočeništvu na Mauricijusu, a 1946. godine prelazi
prvo u Rio de Žaneiro, a potom u Buenos Ajres. Zajedno sa Antom
Pavelićem 1954. godine potpisuje proglas protiv komunističke Jugoslavije
objavljen u argentinskim novinama. Umro je u Buenos Ajresu 1961.
godine.
