Muslimanska verska zajednica, u kojoj su apsolutnu
većinu činili Šiptari, nije se tim povodom oglašavala. Deo sveštenstva
bio je politički pasivan, ali se malo njih zalagalo za versku
i nacionalnu toleranciju i izjašnjavalo protiv pljački i ubijanja.
Imam Ram Zatrići, iz Istoka, u propovedima je pozivao vernike
da ne učestvuju u napadima na naseljenička sela i da pomažu proteranim
porodicama Mula Ahmet, iz Tomanca, ostao je upamćen po podršci
i pomoći koju je pružao Srbima i Crnogorcima.
Primer Bujanca kod Lipljana
Ovakvih slučajeva bilo je i u drugim situacijama, ali u celini
malo i najčešće su bili svedeni na lokalne okvire, u odbranu komšija
i suseljana.
O odnosu prema drugim veroispovestima govori i primer sela Bujanca,
kod Lipljana. Pošto su porodice: Radojčić, Roćenović i Samardžić,
proterali sa njihovih imanja, kuće im srušili, seljani su od materijala
naseljeničkih kuća sazidali džamiju. Vernicima i sveštenicima
nije smetalo da se mole Bogu u, na takav nepošten način, izgrađenoj
bogomolji.
Za vreme okupacije, oteto je više od 400 Srpkinja i Crnogorki,
mladih žena i devojaka. Većina ih je prinudno preobraćena u islam,
a takav postupak nije se mogao sprovesti bez učešća muslimanskih
sveštenika. Nije poznat ni jedan slučaj suprotstavljanja ili osude
ovakvih krajnje neljudskih postupaka. Zna se, međutim, da su bili
podržavani, jer je otimanjem Srpkinja i Crnogorki obezbeđivan
porast broja Šiptara, što je, takođe, dokaz o ponašanju i odgovornosti
muslimanskog sveštenstva.
Vrlo je malo primera da su hodže pomagale narodnooslobodilački
pokret. Mula Adem, iz Jezerca, kod Uroševca, pružio je pomoć partizanskom
odredu "Zejnel Ajdini". Primio ih je u kuću i nahranio.
Drugi svetski rat
U svim mestima Kosova i Metohije okupatorske vojske aprila 1941.
godine su dočekani od strane Arbanasa sa pompom. Dolazak okupatora
Arbanasi su smatrali svojim oslobođenjem iz kojih razloga su okupatorima
u svim mestima pripremane pompe koje su organizovali nekadašnje
age i begovi među kojima su bili islamski sveštenici, hodže.
Ovde treba istaći da su Arbanasi napali puk jugoslovenske vojske
su italijanska i nemačka vojska stigle na ove prostore. Istih
dana otpočinje i arbanaški privatni teror. Arbanasi su ubijali
jugoslovenske vojnike, pljačkali civile, vršili ucene, palili
srpska sela, proterivali Srbe sa ognjišta. Pljačkaju vojne magacine
i državna preduzeća. Arbanasi isteruju Srbe iz kuća i odmah ih
useljavaju otimajući svo pokućstvo, stoku, poljoprivredne alatke
i sve što im dođe do ruku.
Srbima se pljačka stoka, njihove radionice, dućani, otimaju se
zaprežna kola, građa koja je pripremljena za gradnju, živina,
jedino svinje nisu pljačkali iz verskih razloga. Ubijaju ljude
u kućama, ubacuju bombe kroz prozore, vrše silovanja, otimaju
žene i devojke od mesta do mesta. U svim arbanaškim selima organizuju
se dobrovoljci, 10-15 ljudi, poznati kao vulnetari i naoružani
do zuba na poziv svojih čauša polaze u pljačke i racije.
Srbi su van zakona. Uvodi se Srbima petina i desetina. Arbanasi
se odazivaju pozivu okupatora da mu priđu te iza njegovih leđa
terorišu srpski živalj i progone ga za Crnu Goru i Srbiju. U svakom
mestu ubijani su bivši jugoslovenski činovnici, učitelji, sveštena
lica i viđeniji ljudi. Pale se srpske kuće, ubijaju se ljudi na
kućnom pragu, na ulici, njivi, putu.
Italijanski okupator stvara 1941. godine fašističku Veliku Albaniju.
Na Kosovo i Metohiju stižu članovi Kosovskog komiteta iz Albanije
i raspoređuju se u organima vlasti po svim mestima u dosluhu sa
balistima. Domaći Arbanasi i pristigli članovi Kosovskog komiteta,
uz pomoć gospodara kuća, usmerili su pripadnike arbanaških plemena
da masovno priđu okupatorima.
To su prvi dani okupacije kada vlada anarhija i bezvlašće koje
odgovara arbanaškom mentalitetu. Većina Arbanasa zbog verskog
fanatizma, kačačkog mentaliteta i balista uspostavljaju uz pomoć
okupatora fašističku vlast. Okupatori vlast predaju bivšim agama,
begovima, gospodarima kuća. Na vlasti su polupismeni i nepismeni.
Stvaraju se od Arbanasa, jugoslovenskih državljana kvislinške
oružane formacije: arbanaški žandarmi, arbanaška fašistička milicija,
puk Ređimenta Kosova, jedinice arbanaške vojske, a kasnije 1944.
godine, i po zlu poznata šiptarska "21. SS divizija Skenderbeg".
Druga Prizrenska liga
Prva akcija ove divizije bila je u Prištini juna 1944. godine
kada su njeni pripadnici uhapsili 310 Srba i desetak Jevreja.
Uhapšeni Srbi i Jevreji odvedeni su u logore iz kojih se mali
broj vratio. Treba ovde istaći da posle kapitulacije Italije 1943.
godine nemačka obaveštajna služba uz pomoć i inicijativu Džafer
Deve stvara Drugu prizrensku ligu čiji je zadatak bio da služi
Trećem Rajhu i radi odbrane Kosova i Metohije od srpskog, odnosno
jugoslovenskog oslobodilačkog pokreta.
Treba istaći da je 28. jula 1944. godine Šiptarska "21.
SS-divizija Skenderbeg" pobila 428 ljudi, žena i dece u mestu
Velika. Devetogodišnjeg Tomislava Vučetića obesili su o stablo
šljive i živog ga drali. Preko pdeset Srba spalili su u njihovim
kućama. Neke su klali i dočekivali na bajonete. Tu je bilo i silovanja
i drugih strahota i grozota. U svakoj jedinici "21. SS-divizije
Skenderbeg" nalazio se po jedan muslimanski sveštenik - imam.
Piše: Mr Pavle Dželetović Ivanov
Sutra: Islam ne zna za pojam nacije
