- U to vreme sam se, zajedno sa još 15-ak dobrovoljaca, nalazio u jedinici koju su zvali "Skakavci". Nisam znao o kakvoj je akciji reč. Pojavio se Milan Lukić, Inđić, koji je vozio, Jovičić zvani Crni... Ranisavljević i ja smo autom otišli do brane na hidrocentrali, koja je bila osvetljena kao usred dana. Uz betonski zid, video sam sedam lica u civilu. Na 5-6 metara stajali su Lukićevi ljudi. Dok sam prilazio brani, Crni je pucao u njih, a na pitanje - zašto, samo se nasmejao.

Ovako je nedavno pred Višim sudom u Bijelom Polju, svedok Duško Petrović (35) iz Despotovca potvrdio da je prisustvovao likvidaciji sedam od devetnaest otetih putnika iz voza u stanici Štrpci. Ti ljudi, muslimanske nacionalnosti i jedan Hrvat, oteti su 27. februara 1993. godine iz brzog voza "lovćen" na liniji Beograd-Bar, u stanici Štrpci. Samo nekoliko dana kasnije iz vojnih izvora nezvanično je potvrđeno da je većina od njih pobijena u okolini Višegrada. Svi kasniji pokušaji da se sazna nešto više o tragičnoj sudbini otetih ljudi nisu dali nikakve rezultate.

Devet godina kasnije, jedan čovek pred Višim sudom u Bijelom Polju odgovara za učešće u otmici i likvidaciji 19 putnika. Suđenje Nebojši Ranisavljeviću iz Despotovca počelo je pre četiri godine, ali je zbog pronalaženja dokaza, rekonstrukcije zločina i saslušanja svedoka u Srbiji i Republici Srpskoj prekidano i odlagano više puta. U januaru i februaru ove godine ispitano je više svedoka, ali niko nije prepoznao optuženog. Ranisavljević, koji se nalazi u pritvoru od 19. oktobra 1996. godine, negirao je svoju raniju izjavu, datu istražnim organima, da je kao pripadnik paravojnih formacija učestvovao u otmici, objašnjavajući da ga je u toku istrage maltretirala Državna bezbednost.

		Susreti sa Miloševićem Refka Zeković, supruga otetog Fevzije, oca troje dece od kojih je, u vreme kada je otet, dvoje bilo maloletno, danas živi sa sinom u Sarajevu, a drugo dvoje dece su joj u inostranstvu. Priseća se kako je u martu iste godine u Prijepolje došao Slobodan Milošević, izjavivši okupljenoj rodbini da se radi o teškom zločinu koji je sračunat da unese razdor među Srbe i muslimane u Sandžaku. - Obećao je da će prevrnuti zemlju, da će ih naći, da će nam ih vratiti. Posle smo išli kod njega u kabinet. Primio nas je još četiri puta. Kaže, dao bi svoju ruku samo da zna gde su.

Prema podacima kojima raspolaže Helsinški odbor za ljudska prava u Sandžaku, Ranisavljević je svojevremeno izjavio da je devetnaest otetih u Štrpcima ubijeno istog dana, odnosno prve noći nakon kidnapovanja u jednom selu, kilometar udaljenom od Prelova prema Višegradu. Šefko Alomerović, predsednik Helsinškog odbora, ističe da sve ide u tom pravcu da se slučaj Štrpci svede na jednog Nebojšu Ranisavljevića, koji jeste učesnik, što su oni još 1995. utvrdili, ali je potpuno beznačajna karika u tom lancu.

Alomerović je tražio izuzeće predsednika Veća u Bijelom Polju, dr Vukomana Golubovića, ali je od UN, EU i Haškog tribunala zatražio da na suđenje Ranisavljeviću pošalju svoje posmatrače, kako bi se "prestalo sa manipulacijama u političke svrhe". Prevashodni cilj suđenja Ranisavljeviću, smatra on, trebalo bi da bude razotkrivanje motiva naredbodavaca, kao i organizatora otmice. - Mi smo došli do zaprepašćujućih podataka da se isti izvršioci javljaju iz otmice u otmicu.

Rodbina ubijenih ljudi, koja prati maratonski proces u Bijelom Polju, slično razmišlja. Milka Zuličić, majka otetog Zvezdana, ističe da se ovo suđenje zloupotrebljava od strane crnogorskog režima i pretvara u politički eksploatisan slučaj. - Ranisavljević je jedan mali miš koga su uhvatili da bi prikrili prave krivce, od kojih neki i dalje sede na najvišim državnim funkcijama u SRJ. -

Ranisavljevićev branilac Goran Krasić kaže da nema nijednog dokaza o učešću Ranisavljevića u otmici. - Nijedan od saslušanih svedoka nije ga prepoznao kao otmičara, kao što ni jedan dokument ne upućuje na njegovu krivicu, osim izjave koju je dao u istrazi, bez advokata. - Njegov kolega Velija Murić, branilac oštećenih porodica, tvrdi suprotno: - Ranisavljević je odmah nakon hapšenja, 1996. pismeno potvrdio da je, pucajući iz oružja, ranio jednog od otetih putnika, kome je, zatim, prišao komandant Milan Lukić i dokrajčio ga nožem.

Bilo kako bilo, tek nije malo onih koji smatraju da bi Hag oberučke prihvatio ovaj postupak, jer se radi o zločinu koji se desio na prostoru BiH, nezvanično se tvrdi da je organizacija otmice mogla da ide iz Srbije, istražni proces vođen je traljavo, kao što protiče i suđenje Ranisavljeviću. Sve neodoljivo podseća na Ibarsku magistralu, samo što je ovde reč o Barskoj pruzi i puno više žrtava.

Zvonko Prijović